16 kwietnia 2010 roku uczniowie Zespołu Szkół w Gręzówce wraz z nauczycielami pojechali do Warszawy, aby złożyć hołd tragicznie zmarłemu Prezydentowi RP oraz Jego Małżonce. W wyjeździe wzięli też udział przedstawiciele Parafii w Gręzówce, Rady Sołeckiej oraz firmy Agro – Top.

Stare Miasto - ogromny milczący tłum, od Belwederu aż po Kolumnę Zygmunta i dalej.  Wszędzie kwiaty, flagi i płonące znicze. Co jakiś czas z wystawowych okien sklepów spoglądają twarze ofiar katastrofy. Patrzą radośnie albo w zadumie. Żywi. Jeszcze tydzień temu żywi. Przy nich zatrzymują się ludzie. Palą znicze, kładą kwiaty. Modlą się. Cisza.

Im bliżej Pałacu, tym trudniej. Tłum gęstnieje. Łatwo się zgubić – nasza flaga nie różni się od innych, dlatego idziemy gęsiego, powoli, jeden za drugim.
Nikt się nie przepycha. Nie ma nerwowych zachowań. Nikt się nie spieszy. Często stajemy, przepuszczamy inne grupy, wymieniamy się informacjami, jak najlepiej dojść pod Belweder. Podejście pod Pałac nie jest łatwe. Idziemy bocznymi uliczkami. Kropi deszcz.

Stoimy przy barierkach oddzielających ludzi od płonących zniczy. Harcerze pomagają postawić zapalone lampki. Przed nami Pałac. Patrzymy w milczeniu. Tam wewnątrz stoją dwie trumny. W nich dwa ciała…
Z lewej strony wchodzą ci, którzy stali w wielokilometrowej kolejce. Ktoś z wchodzących mówi, że stanął w kolejce o 2 w nocy. Spoglądamy na zegarki: jest prawie 12.
Harcerze roznoszą herbatę. Służą spokojnie, jakoś tak dostojnie, z powagą. Dużo kamer. Co jakiś czas odgłos jakby tłuczonego szkła – to zbierane z placu znicze. Trzeba je w miarę szybko sprzątać, żeby dać miejsce następnym. Dziesiątkom tysięcy następnych. Musimy iść. Za nami tłumy, które, tak jak my, chcą dojść do barierek.  Jeszcze jedno spojrzenie na Pałac. W wyobraźni Sala Kolumnowa, trumny… Trudno ukryć wzruszenie.

Modlitwa.

Idziemy.

Przy Grobie Nieznanego Żołnierza trafiamy na zmianę warty. Podkute buty żołnierzy brzmią ostro i wyraźnie. Tu też panuje cisza. Naprzeciwko powstaje ogromny ołtarz. Jutro odbędzie się tu żałobna uroczystość. Właśnie w górę unoszone jest wielkie czarne płótno ze zdjęciami ofiar katastrofy. Znów patrzymy na znajome twarze. Jest chyba jeszcze ciszej…

Idziemy do archikatedry św. Jana. Odprawiana jest właśnie Msza św. za jedną z ofiar katastrofy – śp. Tomasza. W domu sprawdzimy, o jakie nazwisko chodzi. Wchodzimy na chwilę do środka. Mszę celebruje ks. Arcybiskup Kazimierz Nycz.
W przedsionku archikatedry czytamy jej historię. Wielkie nazwiska: Henryk Sienkiewicz, Stanisław August Poniatowski, Ignacy Jan Paderewski. Wychodzimy na zewnątrz.
Służby porządkowe właśnie ustawiają barierki ciągnące się w stronę Belwederu. Jutro przyjdzie tu kondukt żałobny.
W tym miejscu Prezydent Lech Kaczyński i Jego Żona Maria na zawsze pożegnają Warszawę.

My pożegnaliśmy Ich już dzisiaj.

Wieczny odpoczynek racz im dać Panie!

Opublikowano dnia: 2010-04-23 przez: * webadmin * w kategoriach: Placówki oświatowe
| Wróć do listy artykułów