Kozłówka, Nałęczów, Kazimierz Dolny - relacja z wycieczki
„Cudze chwalicie - swego nie znacie, sami nie wiecie, co posiadacie”, pisał w wierszu "Wieś" Stanisław Jachowicz. To stare polskie przysłowie wiele mówi o Nas, Polakach. Prześcigamy się w wymyślaniu miejsc za granicą, czy nowych szlaków turystycznych, do których chcielibyśmy dotrzeć, a zapominamy o najbliżej nas położonych miejscach atrakcyjnych turystycznie – perłach Lubelszczyzny.
Dnia 1 października 2011r. dyrektor Gminnego Ośrodka Kultury w Łukowie – Pani Wanda Szaniawska, we współpracy z Sołtys z Zalesia – Panią Bożena Osiak, zorganizowały wycieczkę dla 28-osobowej grupy chętnych i najbardziej aktywnych członków organizacji pozarządowych, działających w Gminie Łuków i współpracujących z Gminnym Ośrodkiem Kultury w Łukowie. Trasa wiodła do Kozłówki, Nałęczowa i Kazimierza Dolnego. Zespół Pałacowo-Parkowy w Kozłówce.
Fundatorem pałacu był wojewoda chełmiński Michał Bieliński-przedstawiciel rodu, który w czasach saskich odgrywał znacząca rolę. W 1735 roku poślubił on Teklę Pepłowską ,która wniosła mu w posagu dobra kozłowieckie. W 1742 roku zbudowali oni pałac w stylu późnego baroku. Po ich śmierci, ich syn Franciszek urządził tu teatr, a w 1799 r. sprzedał dobra kozłowieckie Aleksandrowi Zamoyskiemu. Od tej pory pałac należał do rodu Zamoyskich. W muzeum można było obejrzeć prawdziwe arcydzieła sztuki: obrazy, meble, rzeźby, porcelanę, bogate zbiory biblioteczne. Przez chwilę poczuliśmy się jak w bajce. Przepych, bogactwo i piękno eksponatów urzekło nas. Mogliśmy tu podziwiać stroje z tamtych lat, poczuć klimat epoki.
Jego dopełnieniem był kolejny etap naszej wędrówki po dobrach kozłowieckich – powozownia. Zobaczyliśmy tu pojazdy konne z XIX i początku XX wieku , różnego typu uprzęże końskie, siodła, akcesoria jeździeckie. Nasze koleżanki rozmarzyły się na widok karety z warszawskiej fabryki Filipa Loretza –chciały by nią jechać do ślubu. Ożywienie wywołały także zabytkowe rowery i bicykl.
Kolejnym przeżyciem duchowym było zwiedzanie odrestaurowanej przepięknej kaplicy pałacowej, wzorowanej na kaplicy królewskiej w Wersalu. Kaplica nieczęsto wynajmowana jest na śluby dla specjalnych gości.
Zwiedziliśmy czasową wystawę fotografii, rzeźby, rękopisów z lat 1944- 1968.
Następnie zmieniliśmy klimat. Skierowaliśmy się do Galerii Sztuki Socrealizmu –jedynej w Polsce i być może w Europie. Wystawa ta ma charakter polityczno - dydaktyczno-artystyczny, ostrzega ona przed wszelkimi przejawami sztuki sterowanej przez rządy totalitarne. Zdziwienie na twarzach uczestników wywołało hasło, które umieszczone jest przed wejściem: ’’Wróg cię kusi coca-colą‘’.
Drzewo genealogiczne Zamoyskich
Kaplica pałacowa
Powozownia
W dalszą drogę wyruszyliśmy zgodnie z planem, aby punktualnie o godz.12:15 spotkać się w Nałęczowie z przewodnikiem – Panią Krystyną Olender. Nałęczów to jedyne w Polsce uzdrowisko o profilu wyłącznie kardiologicznym. Leczy się tu przede wszystkim choroby: wieńcową, nadciśnienie tętnicze, nerwice serca i stany ogólnego wyczerpania psychofizycznego. Nałęczów posiada również dobre warunki dla rehabilitacji pacjentów po zawale serca i operacjach kardiochirurgicznych.
Specyficzny mikroklimat Nałęczowa wytworzył się dzięki naturalnym warunkom klimatycznym. Jego właściwości lecznicze powodują samoczynne obniżanie ciśnienia tętniczego krwi oraz zmniejszanie dolegliwości chorób serca. Wysoką jonizację powietrza wywołują czynniki takie jak: gleby lessowe, przepływające rzeki Bystra i Bochotniczanka, urozmaicona sieć wąwozów oraz bogata szata roślinna (ok. 72 gatunków drzew i krzewów). Wymienione walory zadecydowały o powstaniu jedynego tego typu w Polsce jednoprofilowego uzdrowiska klimatyczno-kardiologicznego. W Parku Zdrojowym zwiedziliśmy Pałac Małachowskich, muzeum Bolesława Prusa i zrobilismy wspólne zdjęcie z autorem „Lalki”, zwiedziliśmy Nałęczowski Ośrodek Kultury, liczne sanatoria oraz Uzdrowiskowy Szpital Kardiologiczny, w którym mieliśmy możliwość wypróbować wszystkie przyrządy do ćwiczeń dla rehabilitantów. Mieliśmy też możliwość wypicia gorącej czekolady, a w Domu Zdrojowym, w palmiarni, skosztować oryginalnej wody mineralnej „Nałęczowianka”. Pobyt w Nałęczowie zakończyliśmy spacerem po urokliwych alejach Parku Zdrojowego, wśród drzew kasztanowców, tulipanowców i innych, rzadkich odmian drzew i wielobarwnych kwiatów.
Spacer po Parku Zdrojowym
Przed Uzdrowiskiem Nałęczów
Pałac Małachowskich i Muzeum B.Prusa
Z B.Prusem na ławeczce
W Parku Zdrojowym przed pomnikiem Stefana Żeromskiego
Dom Zdrojowy - pijalnia wód, palmiarnia
Aleja gwiazd
Na Wyspie Miłości
Kazimierz Dolny – to ostatni cel naszej wycieczki z przewodnikiem, do nadwiślanego miasteczka, założonego przez Kazimierza Sprawiedliwego, które uważane jest za perłę polskiego renesansu. Dzięki swemu malowniczemu położeniu przyciąga do dziś wielu turystów, a także malarzy, zainspirowanych pięknem Kazimierza.
Nad miasteczkiem górują ruiny monumentalnego kamiennego zamku z czasów panowania Kazimierza Wielkiego. Gdybyśmy weszli na zamkową basztę, moglibyśmy podziwiać panoramę miasta, dolinę Wisły oraz ruiny znajdującego się na przeciwległym brzegu zamku w Janowcu. Wspaniały widok rozciąga się również z pobliskiej Góry Trzech Krzyży. Nie trudno znaleźć tu coś dla siebie. W okolicy można znaleźć bardzo dużo ciekawych miejsc wartych odwiedzenia. Wąwozy lessowe i kamieniołomy kazimierskie, są świetnym pomysłem na dłuższy spacer. Kazimierz to świetne miejsce zarówno na leniwy, jak i aktywny wypoczynek. Można odwiedzać go o różnych porach roku.
Obejrzeliśmy gotycko-renesansowy kościół farny z XVII-wiecznymi organami oraz ołtarzami zdobionymi kurdybanem pw. św. Jana Chrzciciela i Bartłomieja. Przy rynku podziwialiśmy późnorenesansowe kamienice braci Przybyłów. Zwiedziliśmy muzeum znajdujące się w Sanktuarium Matki Bożej Kazimierskiej, a w Muzeum Nadwiślańskim obejrzeliśmy dzieła artystów. Nic w tym dziwnego, że w Kazimierzu znaleźli natchnienie. Zapewne mają na to wpływ unikalne krajobrazy i architektura, tworzące niepowtarzalny wręcz klimat i stanowiące swoistą magię tego miejsca.
Wspólne zdjęcia i wspólnie wypita kawa, z widokiem na Rynek Główny: starą studnię, kamieniczki, jeżdżące dorożki, widok na galerie obrazów – zlokalizowanych niemal w każdej kamieniczce, widok na obrazy osadzone na sztalugach, malarzy gotowych sprzedać każdy swój obraz, widok spotkanych aktorów, znanych z ekranu – stanowią swoistą magię tego, jakże urokliwego, miejsca. Tu właśnie, o godz. 18:00 było miejsce zbiórki, aby w zwartym szeregu dotrzeć do autokaru i udać się w drogę powrotną.
Jakie wrażenia?
Wycieczka, dzięki której zwiedziliśmy prawdziwe perły Lubelszczyzny, dostarczyła wszystkim uczestnikom niezapomnianych wrażeń i przyczyniła się do nawiązania wielu serdecznych kontaktów. Droga powrotna, pomimo dającego się we znaki zmęczenia, upłynęła nam bardzo szybko podczas śpiewania oraz chętnie zjedzonych kanapek, przygotowanych własnoręcznie przez organizatora. Nikt nie chciał wracać do domu, ponieważ była to niesamowita wycieczka i już w autokarze planowaliśmy następną.
Wanda Szaniawska
autor tekstu i fotografii
